ผมตามค้นหาหมึกสีน้ำตาลมานานแรมปี บุกป่าฝ่าดงทุกหนทั่วทุกแห่งบนโลกเพื่อให้ได้มาซึ่งหมึกสีน้ำตาลที่ตรงใจ หลายคนกล่าวไว้ “ก็แค่สีน้ำตาลมันจะอะไรกันนักหนา?” ครั้นจะให้อธิบายมันก็เข้าใจยากเพราะไม่ว่าจะพูดอย่างไร สีน้ำตาลมันก็คือสีน้ำตาลจริงๆ นั่นแหละ อย่างคราวก่อนหมึกสีน้ำตาลหางม้า Iroshizuki [Tsukushi] นั้นก็ถือว่าเป็นหมึกที่ผมชอบมากแล้วนะ แต่ที่ใจอยากได้เป็นที่สุดคือสีน้ำตาลที่ต่างออกไป น้ำตาลที่เห็นตัวอักษรและเส้นสายแล้วสามารถบอกได้ในครั้งเดียวว่า “นี่แหละคือสีน้ำตาลที่ชั้นต้องการ!”

การตามหาครั้งนี้ใช้เวลาในการรวบรวมข้อมูลเยอะมากครับ ท่องตามเว็บต่างๆ เพื่อจะดูผลการทดสอบ “สี” ของหมึกน้ำตาลทุกชนิดทุกยี่ห้อที่มีวางขายบนพื้นโลก บางเว็บก็สแกนรูปมาติดสีฟ้ากลายเป็นดูไม่ออกเพราะสีเพี้ยน บางเว็บก็ถ่ายรูปแล้วปรับอุณหภูมิสีเพี้ยนอีก …ใช้เวลาหลายเดือนกว่าจะสามารถคาดได้ว่าที่เราเห็นนั้นมันจะเป็นสีแบบที่ต้องการหรือเปล่า …แต่ในที่สุดหลังจากเสียเวลาไปกับการค้นหาอันยาวนาน(3 วัน) ผมก็คว้า(จ่ายเงินนะไม่ได้คว้าเฉยๆ)เจ้าหมึกตัวนี้มาครอบครองได้ในที่สุด!

J.Herbin : Lie de thé เป็นชื่ออย่างเป็นทางการของเจ้าหมึกตัวนี้ครับ อ้าว แล้วชื่อไม่เป็นทางการหล่ะเค้าเรียกอะไรกัน? เค้าเรียวว่า J.Herbin Brown Tea ครับตรงตัวแหละ มันคือสีน้ำตาลเหมือนกับชาร้อนที่เราดื่มกัน!! ราคา 9.50$ ไม่รวมค่าส่ง สั่งจากเว็บ pengallery.com เจ้าเดิมครับ ได้เร็ว ได้ไว ห่อหมึกอย่างดี ได้รับของแล้วก็แกะห่อพบกับขวดหมึกของ J.Herbin : Jewel of Inks เหมือนกันกับหมึกสีชมพูแรด! J.Herbin : Rose Cyclamenเมื่อตอนก่อนนั่นแหละ เป็นขวดที่มีความจุ 30ml แต่เรื่องนั้นไม่สำคัญเท่ากับเรื่องของสี ผมรอไม่ไหวแล้วครับ ขอเทสแล้วทราบผลไปกับท่านผู้อ่านเลยละกันนะ(พูดไปงั้นแหละ ที่จริงแอบแกะลองนานแล้ว)

เนื่องจากหมึกที่รีวิวในตอนนี้มีคุณสมบัติบางประการที่คล้ายกับหมึกสีชมพูแรด ผลทดสอบบางข้อผมเลยขอเขียนสั้นๆ เพราะผลมันเหมือนกันครับ แต่ถ้าหากอยากอ่านยาวๆ ก็สามารถกดไปอ่านจากหมึกตัวก่อนนั้นได้เลย ทั้งนี้เพื่อให้คุณผู้อ่านได้อ่านได้อย่างสนุก กระชับ ฉับไวยังไงล่ะครับ!! (ขี้เกียจเขียนยาวหน่ะ กร๊ากก)

Color เป็นสีน้ำตาลที่ผมต้องการเลยครับ!! สีน้ำตาลกลางดูเป็นธรรมชาติไม่หนักไปโทนใดโทนหนึ่งจนเกินไป(เขียวหรือแดง) ต่างกับหมึกสีน้ำตาลหางม้าเมื่อคราวก่อนที่หมึกมีสีหนักไปทางน้ำตาลแดงทำให้เวลาโดนน้ำจะซึมออกมาเป็นสีออกแดงๆ แต่หมึกตัวนี้สีน้ำตาลเหมือนกับที่เค้าโม้ไว้จริงด้วยครับ มันคือสีชาเข้มๆ แบบเดียวกับที่ใส่กาน้ำร้อนของคนจีน ซดทีร้อนลวกปากบ้วนใส่หมา หมาขนร่วงเลย …ถือเป็นสีน้ำตาลที่สวยและให้อารมณ์ที่ดูคลาสสิกจริงๆ ครับ ใช้เขียนหรือวาดรูปก็ดูเก๋าดีนะ

Dry Speed 5 วินาทีนี่รอดนะครับ แต่ให้ชัวร์ 10 วินาที ดีกว่านะเดี๋ยวมันมีปัจจัยอื่นเช่นปากกาหมึกไหลดีเกินอาจทำให้แห้งช้าได้

Ink Flow เหมือนกับหมึก J.Herbin ทุกตัวแหละครับ หมึกลื่นไหลดีมาก เหลวแต่ไม่จาง เขียนลื่นสนุกมือครับ

Bleed ซึมสิ อย่าหวังว่าจะรอดหรอก

Feather เส้นแตกบ้างขึ้นอยู่กับปริมาณหมึกที่ไหลในช่วงจังหว่ะนั้นและเนื้อกระดาษครับ

Waterproof ผมคิดไว้ในหัวว่าหมึกมาจากซีรีส์เดียวกันก็ไม่สามารถกันน้ำได้หรอก ผมเลยทดสอบโดยเขียนบนกระดาษแล้วเอาไปแช่น้ำให้ท่วมซะเลย ทันใดนั้นเองก็มีคนมาเรียกให้ผมไปโบกรถครับ ผมก็รีบเดินออกจากออฟฟิตออกไปโบกรถ โบกเสร็จแล้วขออู้หน่อยเดินไปเดินมา เข้าห้องน้ำเช็คทรงผมแล้วก็หาน้ำกินแก้คอแห้ง …อู้ไปได้เกือบ 20 นาทีแหน่ะ! กลับมาที่โต๊ะแล้วเหลือบไปดูกระดาษที่เขียนและแช่น้ำเอาไว้ เห้ย!! ทำไมสีไม่ไหลหายไปหล่ะ?! เลยหยิบถาดใส่น้ำมาเคาะๆ เพื่อให้หมึกเลือนออกให้มากที่สุด กลายเป็นว่ายังเหลือรอยหมึกอ่อนๆบนแผ่นกระดาษนี้อยู่ จึงสรุปได้ว่าหมึก J.Herbin : Lie de thé สามารถกันน้ำได้บางส่วนนะครับ ถึงจะโดนน้ำแต่ก็ยังมีหมึกติดอยู่บนกระดาษพอให้อ่านได้ เจ๋ง!

นั่งลูบคางและแสยะยิ้มเห็นเขี้ยวเหมือนดั่งตัวโกงตอนที่จับนางเอกมัดไว้กับเตียงนอน “ชั้นจะทำอะไรกับเธอดีนะ? อะไรที่มันสนุกๆ อะไรที่มันพิเศษๆ อะไรที่มันตื่นเต้นๆ” …อย่าเพิ่งคิดไปไกลครับ! สิ่งที่ผมจะทำก็คือการ wash ต่างหาก! การ wash คืออะไรเหรอ? ที่จริงผมเคยเขียนไว้ในเฟสบุคเพจน้านนานมาแล้วแต่เอาที่นี่อีกรอบดีกว่าครับ

การ wash ในเชิงสเก็ตช์วิทยา(คิดเอง เท่มั้ย?) ก็คือ “การระบายสีภาพบนกระดาษด้วยน้ำหมึกปากกาที่ละลายน้ำออกมาจากเส้นหมึกที่ได้เขียนไว้” …ไม่เข้าใจเพราะเขียนไม่รู้เรื่องหล่ะสิ…ผมอ่านเองแล้วยังงงเลยครับ คือมันเป็นอย่างนี้ครับ นึกภาพว่าผมวาดรูปสีเหลี่ยมโล่งๆ 1 รูป จากนั้นใช้พู่กันที่เปียกน้ำปาดทับเส้นเข้าไปข้างในสี่เหลี่ยม หมึกปากกาส่วนที่โดนน้ำก็จะไหลติดพู่กันออกมา ไอหมึกที่ไหลออกมานี่แหละเราก็เอามาใช้ระบายข้างในรูปสี่เหลี่ยมเลยไงครับ แล้วมันดียังไงดูเลอะเทอะจะตาย? ข้อดีคือคุณสามารถพกปากกากับพู่กันแท้งค์(waterbrush) โดยมีเพียงแค่สองสิ่งนี้ก็สามารถวาดรูปโดยลงเงาได้อย่างสวยงามแล้ว เหมือนกับที่มีเพียงดินสอด้ามเดียวก็สามารถแรเงาได้ ไม่จำเป็นต้องพกสีน้ำไปด้วย(แต่สีน้ำมันหลากสีสันกว่านะ) แต่จะให้ผลงานออกมาสวยงามก็ต้องฝึกฝนด้วยนะไม่งั้นไม่สวย(ตัวอย่างที่ผมวาดนั่นเรียกว่าเยื่อกากซากอ้อยนะครับ โปรดหาภาพที่สวยๆ ดูอีกทีละกันนะ)

การ wash ที่สมบูรณ์นั้นฝีมือต้องมาก่อนหล่ะครับ แต่อีกส่วนที่ขาดไม่ได้ก็คือหมึก เพราะถ้าเป็นหมึกที่กันน้ำก็แน่นอนหล่ะว่า wash ไม่ได้แน่ๆ ส่วนหมึกที่ไม่สามารถกันน้ำได้เลยก็ไม่เหมาะกับการ wash เพราะจะทำให้หมึกไหลหลุดออกมาหมดจนเส้นที่วาดไว้หายไปด้วย ..พินาศกันทั้งภาพเลย หมึกบางตัวถึงแม้จะยังเหลือเส้นแต่หมึกส่วนที่ไหลออกมากลับมีสีจางเกินกว่าจะเอามาใช้ระบายได้ ดังนั้นหมึกที่เหมาะสำหรับการ wash ก็คือจะต้องเหลือเส้นส่วนที่กันน้ำได้ไว้บนกระดาษแต่หมึกส่วนที่ไหลหลุดออกมาก็ต้องมีสีเข้มพอดีสำหรับระบายไม่อ่อนไปไม่เข้มไป ซึ่ง J.Herbin : Lie de thé ตอบโจทย์นี้ได้ดีเลยครับ

โอ้ย ตอนนี้สนุกจริงๆครับ ทีแรกกะว่าจะรีวิวหมึกแบบพื้นฐานให้ดูว่าสีน้ำตาลนี้สวยเพียงใด แต่ดันไปพบว่ามันแอบกันน้ำได้บางส่วน ผมเลยยาวอัพบล็อกช้าเลย ใครที่ชอบหมึกสีน้ำตาลอารมณ์คลาสสิก วาดภาพแล้วคล้ายกับสีซีเปีย จิบชาหรือกาแฟแล้ววาดรูปเขียนข้อความลงสมุดไปเป็นเส้นสีน้ำตาลที่ช่างดูเข้ากัน แถมหมึกตัวนี้ยังสามารถ wash ได้อีกต่างหาก หมึกที่ครบถ้วนขนาดนี้ …คุณจะห้ามใจให้ไม่ตกหลุมรักได้จริงเหรอครับ?

ปล. ผมมีหมึกอีกหลายตัวที่จะรีวิวให้อ่านกันนะ ในตอนต่อๆ ไปผมอาจจะอัพให้เร็วกว่าเดิมแต่เนื้อหากระชับขึ้น คุณผู้อ่านมีความเห็นว่ายังไงบ้างครับ? บอกให้ผมทราบด้วยนะ