เป็นเช้าที่ธรรมดาอีกวันหนึ่งของผม ต้องตื่นไปทำงานแต่เช้า แต่ที่ขาดไม่ได้และสิ่งแรกที่ต้องทำเป็นประจำคือกดไอโฟนดูว่ามีข้อความ เมล์หรือข่าวสารอะไรส่งถึงบ้าง เห็นหนึ่งข้อความปรากฏบนไอค่อนของเฟสบุ๊คแอป เปิดเข้าไปเป็นข้อความของเพื่อนคนนึงเขียนไว้ว่า “สตีฟ จ๊อบไม่อยู่กับเราแล้ว เพิ่งรู้ข่าวเมื่อเช้า” ผมแทบไม่เชื่อกับสิ่งที่ได้อ่าน อาจเป็นเพราะมันช่างเป็นวันที่สวยงามหลังการเปิดตัวไอโฟนรุ่นใหม่จึงไม่น่าจะเป็นไปได้อย่างที่สุด

พยายามที่จะหาสิ่งใดๆมาโต้แย้งกับเรื่องนี้ เปิดรับข่าวสารทุกช่องทางทั้งทวิตเตอร์และข่าวทุกสำนักผ่านฟีดแต่ข้อโต้แย้งที่แสวงหานั้นไม่มีอยู่เลย หลากหลายผู้คนต่างแสดงความเสียใจต่อการจากไปของบุคคลผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกผู้นี้ ทวิตเตอร์..ข้อความที่ประกอบด้วย140ตัวอักษรแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความอาลัยทำให้ผมถึงกับใจหาย หมดแล้วหมดซึ่งความหวังว่ามันจะเป็นเพียงแค่ข่าวลวงเหมือนครั้งก่อนหน้า

เป็นวันที่ช่างหงอยเหงาเสียจริง รู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันน่าเบื่อไปเสียทั้งหมด ถึงไม่ใช่ญาติสนิทมิตรสหายหรือเพียงแค่คนได้รู้จักมักคุ้นแต่ในใจกลับอาลัยยิ่ง ชายผู้ไม่เพียงแค่สร้างคอมพิวเตอร์แต่เค้าได้เปลี่ยนแปลงโลกที่เราอยู่ นำมาซึ่งวัฒนธรรมอันน่าหลงใหล เป็นแรงบันดาลใจและเป็นแรงผลักดันให้ผู้คนแสวงหาสิ่งที่ใจต้องการจะทำอย่างแท้จริง สอนให้เปลี่ยนวิธีคิดนอกกรอบอย่างสร้างสรรค์ สอนให้จงกระหายและโง่เขลาอยู่เสมอ สอนให้ทำทุกสิ่งทุกอย่างด้วยความตั้งใจให้สมบูรณ์แบบ สอนให้รักในทุกๆวันของการมีชีวิตและคิดเสมอว่าต้องทำให้ทุกวันนั้นมีค่าและมีความหมายมากที่สุด..

ดึกแล้วก่อนเข้านอนก็ยังคงอ่านข่าวหลากหลาย
นักเขียนและบล็อกเกอร์ยังคงแสดงความอาลัยอย่างมากมาย
ไม่มีใครตอบได้ว่าพรุ่งนี้หรือวันข้างหน้า เราจะได้ยิ้ม หัวเราะหรือตื่นเต้นไปกับแอปเปิลเหมือนดังเดิมอยู่บ้างมั้ย?

“โลกเราคงน่าสนใจน้อยลง น่าตื่นเต้นน้อยลง และมีความหมายน้อยลงเมื่อปราศจากเค้า”
..ลาก่อนคุณสตีฟ เราต้องคิดถึงคุณมากแน่ๆเลย