“เอ้า! อรุณสวัสดิ์นักศึกษาที่น่ารักทุกๆ คน เป็นไงบ้างสบายดีมั้ย? ไม่เจอกันนานเลย” อาจารย์ปอนด์เดินเข้าห้องเรียนด้วยใบหน้ายิ้มแย้มสดใส

“สวัสดีค่าอาจารย์ หนูละคิดถึงการสอนของอาจารย์…และคิดถึงอาจารย์ม้ากมากค่าาาา” นักศึกษาขาวดาวเด่นประจำคลาส…เด็กมันช่างยั่ว

“ผมก็คิดถึงจาร’ เหมือนกันครับ ก็เล่นหายสาบสูญไปตั้งแต่ คาบ 2 : วิธีล้างปากกาหมึกซึมลามี่ซาฟารี เมื่อเดือนกันยาปีก่อนนู้นนนน ผมก็นึกว่าไปขวางมือขวางเท้าใครจนโดนอุ้มไปแล้วเสียอีก จริงมั้ยพวกเรา?! กร๊าาากกกกก” สมชาย…นักศึกษาปากมะหมาสี่ขาครับทักทายในแบบที่พ่อแม่มันอบรมสั่งสอนมา

“อืมๆๆ อาจารย์ต้องขอโทษนักศึกษาทุกคนด้วยนะ ก็หลายเดือนที่ผ่านมานี่อาจารย์รับจ๊อบนอกมากไปหน่อยเลยไม่ค่อยได้เข้าสอน แต่ไหนๆ อาจารย์ก็กลับมาล่ะ วันนี้เรามีบทเรียนที่หลายๆ คนถามกันเข้ามามากมาย วันนี้จะได้ไขข้อข้องใจกันเสียที!” อาจารย์ปอนด์ทำเป็นไม่ได้ยินไอสมชายแล้วตอบอย่างมีสติ

“หวังว่าจะไม่ได้มาสอนวิธีซุกเงินเมียนะฮ้าาฟฟ ได้ข่าวว่าโดนไปเยอะเลยนี่ ทั้งสมุด ทั้งปากกา ไหนจะค่าหยูกยาหลังจากที่โดนเมียจาร’ จับได้อีก กร๊าาากกก” มันเล่นไม่เลิก…

“เรื่องที่จะมาสอนในวันนี้ก็เป็นเรื่องต่อจากคราวก่อนหน่ะนะ หลังจากที่เรารู้วิธีใช้ปากกาลามี่เบื้องต้นไป และรู้วิธีล้างปากกาอย่างถูกวิธีไปด้วยแล้ว วันนี้เราจะมาเรียนรู้วิธีเติมหมึกปากกาลามี่กัน”

“โหยจารรรรรร! แค่เติมหมึกลามี่ จาร’ ไม่ต้องถ่อสังขารแก่ๆ ของจาร’ มาสอนพวกผมก็ได้ม้างงง ง่ายกว่าบิดโอริโอ้แล้วชิมครีมจุ่มนมอีก!” สมชายพูดมีประเด็นแต่…

“มันก็ใช่นะนักศึกษา แต่ที่จะมาสอนนั้นก็เพราะว่า การเติมหมึกปากกาหมึกซึมของลามี่นั้นมันก็มีวิธีมาตรฐานอยู่ ซึ่งทั้งคู่มือและเว็บไซต์เค้าก็สอนมาแบบนั้น แต่อาจารย์เห็นว่าวิธีนั้นมันค่อนข้างเลอะเทอะเปรอะเปื้อนไปหน่อย เลยจะมาสอนวิธีที่สะอาดสะอ้านไม่ทำให้ลามี่ที่รักของเราต้องหม่นหมองด้วยน้ำหมึกนั่นเอง” อาจารย์ปอนด์พูดพลางยิ้มด้วยความทรงภูมิ

“ยอดเลยค่าอาจารย์! วันก่อนหนูเติมหมึกลามี่ด้วยตัวเอง แล้วมันหกกระเด็นเลอะเทอะไปทั่วตัวหนูเลยค่ะ ต้องเสียเวลาเช็ดตามซอกคอ หัวไหล่ ไหลลามไปถึงร่องอกจนต้องเช็ดๆๆ วนๆๆ อยู่นานเชียวค่ะ”

“……..” อาจารย์ปอนด์ได้แต่ซี๊ดปากอยู่เงียบๆ

“เธอเติมหมึกบ้านป้าเธอเหรอยัยบึงกาฬ?! เติมบ้าอะไรถึงเลอะเทอะขนาดนั้นวะ?!” จริงอย่างที่นายสมควายว่า

“ชั้นชื่อนฤมิตรนากาล! ก็ชั้นไม่รู้ว่าจะเติมยังไงนี่! วันก่อนตอนอาจารย์เติมหมึกให้ ชั้นก็มัวแต่จ้องหลอดสูบหมึกของอาจารย์เลื่อนเข้าเลื่อนออกปากกาของชั้นอยู่…”

“มาเรียนกันเถอะนักศึกษา!!!” ตัดเข้าบทเรียนเกือบไม่ทัน!

อย่างที่เรารู้ๆ กันดีครับว่าปากกาลามี่รุ่นยอดนิยมซาฟารีนั้นมีหลอดหมึกให้ใช้ด้วยกัน 2 ชนิด ชนิดแรกคือหลอดหมึกแบบรีฟิล เสียบปุ๊บใช้ได้เลย กับอีกแบบที่เป็นหลอดสูบหมึกชนิดเติมหมึกได้เองหรือภาษาฝรั่งเรียกว่า ink converter ซึ่งไอเจ้าหลอดสูบหมึกนี้มันก็ทำงานง่ายๆ ครับ คือหมุนก้านสีแดงเพื่อสูบหมึกเข้ามาเก็บไว้ในหลอด ซึ่งจากวิธีที่ทั้งในคู่มือการใช้ปากกาของลามี่รวมไปถึงบนเว็บไซต์ ต่างก็บอกวิธีเติมหมึกแบบมาตรฐานมาให้ครับ ซึ่งมันก็เติมง่ายแต่ผลที่ตามมาคือมันเลอะเทอะ! ดังนั้นก่อนที่เราจะไปสู่วิธีเติมแบบอื่นๆ ที่ไม่เลอะเทอะ เรามารู้จักวิธีเติมหมึกแบบมาตรฐานกันก่อนดีกว่านะ

วิธีที่ 1 : แบบมาตรฐาน โคตรเลอะเทอะ

วิธีนี้สิ่งที่ต้องใช้ก็คือ ขวดหมึกปากกาหมึกซึมที่ปากขวดค่อนข้างกว้างหน่อยครับเพราะหัวปากกาจะได้จุ่มลงไปได้ แล้วก็หลอดสูบหมึก ink converter รุ่น Z24 ที่ก้านสีแดงๆ และสุดท้ายที่ขาดไม่ได้เลยคือกระดาษทิชชูเพื่อเอาไว้สำหรับเช็ดทำความสะอาด วิธีการเติมนั้นก็ไม่ยากเย็นครับ ก่อนอื่นคือหมุนด้ามปากกาออกก่อนแล้วนำหลอดสูบหมึกมาเสียบเข้าที่ส่วนของมือจับเพื่อเตรียมพร้อม

จากนั้นก็จุ่มส่วนหัวของปากกาลามี่ลงไปในขวดหมึกโดยให้หมึกนั้นอยู่ท่วมทั้งส่วนที่เป็น nib จากนั้นก็ทำการหมุนก้านสีแดงขึ้นเพื่อเป็นการสูบน้ำหมึกให้ไหลผ่านหัวปากกาเข้ามาเก็บอยู่ในหลอดสูบหมึกครับ

ตรงจุดนี้ หลายคนอาจจะมีคนสงสัยว่าต้องจุ่มหัวปากกาลงไปในหมึกแค่ไหนถึงจะพอดี ผมก็บอกว่าให้ท่วมส่วนที่เป็น nib อ่ะนะ โดยให้เลยขึ้นมาหน่อยเพียงเล็กน้อยแต่ไม่ต้องถึงกับจุ่มลงไปทั้งส่วนมือจับนะ มันเลอะ! ยังไงดูภาพประกอบด้วยจะได้รู้ว่าระดับที่พอดีคือระดับไหน

เมื่อหมุนก้านสูบจนสุดแล้ว เราก็จะได้หมึกเข้ามาอยู่ในหลอดสูบหมึกแล้วล่ะครับ จากนั้นก็เป็นขั้นตอนทำความสะอาด เห็นมั้ยครับว่าการเติมด้วยวิธีนี้มันค่อนข้างเลอะเทอะ อย่างผมนี่เผลอจุ่มเยอะไปหน่อย หมึกเลยเลอะขึ้นมาเยอะ กว่าจะเช็ดด้วยกระดาษทิชชูจนหมึกก็นานทีเดียวแถมเปลืองหมึกด้วยเพราะตอนที่เล็ด nib นั้น หมีกมันไหลซึมกระดาษทิชชูออกมาพอสมควร

นอกจากนั้นถ้าหากว่าเราใช้ปากกาที่เป็นสีสว่างๆ แล้วก็ใช้หมึกที่ค่อนข้างติดแน่นทนนานเช่นหมึกที่กันน้ำ บางครั้งก็มักจะหลงเหลือรอยเปื้อนบนปากกาได้ครับ กลายเป็นสีเลอะๆ ติดปากกาไปเลย เช็ดยังไงก็ไม่ออก นี่จึงเป็นข้อเสียที่สุดของการเติมหมึกด้วยวิธีนี้

วิธีที่ 2 : แบบไม่เลอะเทอะ โดยใช้หลอดสูบ

นั่นจึงเป็นที่มาของวิธีการต่อมาที่ผมชอบมาก! เพราะอะไรนะเหรอที่ทำให้ผมชอบวิธีนี้? นั่นก็เป็นเพราะวิธีนี้สร้างความเลอะเทอะให้แก่ปากกาน้อยที่สุด ใช้หมึกได้คุ้มค่า ไม่เสียไปกับการเช็ดทำความสะอาดเยอะ อีกทั้งยังทำได้ง่าย ไม่ต้องมีอุปกรณ์อื่นๆ เพิ่มครับ

วิธีการก็คือ นำเอาหลอดสูบหมึกมาสูบหมึกจากขวดหมึกโดยตรงเลย โดยให้ปลายของหลอดสูบหมึกจุ่มลงไปในน้ำหมึกเพียงเล็กน้อย สังเกตว่าให้หมึกท่วมแค่บริเวณปลายหลอดสูบที่เป็นสีดำก็เพียงพอแล้ว จากนั้นจึงทำการหมุนก้านสูบหมึกเพื่อสูบหมึกขึ้นมา

เมื่อสูบเสร็จแล้วก็ใช้กระดาษทิชชูเช็ดปลายหลอดให้สะอาด แนะนำว่าครวจะตั้งปลายหลอดสูบขึ้นเพราะไม่อย่างนั้นแล้วตอนที่เราเช็ดด้วยกระดาษทิชชูนั้น หมึกมันจะไหลออกมาจากปากหลอดแล้วมันจะเปลืองหมึกได้ เช็ดเสร็จแล้วก็เสียบเข้าปากกาได้เลยครับ ง่ายมะ?

แต่ใช่ว่าจะมีข้อดีไปเสียทั้งหมดนะ! ข้อเสียมันก็มีบ้างครับซึ่งข้อแรกก็คือ ถ้าเราเช็ดปลายหลอดสูบหมึกได้ไม่สะอาดพอ เวลาที่เราเอาหมอดสูบเสียบเข้าไปในตัวปากกาก็จะทำให้ข้างนั้นนั้นเปื้อนหมึกได้(แต่ก็ยังดีกว่าวิธีแรกอยู่มากโข) ส่วนข้อเสียอีกข้อก็คือ หากหมึกในขวดหมึกใกล้หมด ก็จะทำให้การสูบหมึกทำได้ยากเพราะหลอดสูบยาวไม่พอ ทิ่มลงไปไม่ถึงระดับน้ำหมึก ยิ่งถ้าเป็นขวดหมึกทรงสูงด้วยแล้วยิ่งยากไปกันใหญ่เลยไม่รู้จะจับยังไง แต่ถ้าเป็นขวดหมึกแบบเตี้ยหรือมี ink well ก็จะช่วยได้มากทีเดียว

วิธีที่ 3 : แบบไม่เลอะเทอะ โดยใช้เข็มฉีดยา

มาถึงวิธีสุดท้ายที่ผมว่ามันเข้าขั้นสมบูรณ์แบบที่สุดล่ะ(และเว่อร์มาก) คือทั้งสามารถใช้หมึกได้อย่างคุ้มค่าและไม่เลอะเทอะเปรอะเปื้อนน้องลาที่ให้เนื้อตัวต้องมัวหมอง แต่วิธีนี้ค่อนข้างรุงรังหน่อยเพราะอุปกรณ์เยอะ ซึ่งสิ่งที่เพิ่มมานั่นก็คือเข็มฉีดยา!

โดยเราจะใช้เข็มฉีดยาอันนี้แหละครับทำการสูบหมึกออกมาจากขวด ซึ่งตอนที่เราใช้เข็มสูบหมึกขึ้นมานั้นก็ไม่ต้องสูบมาเยอะมากนะ! เพราะหลอดสูบหมึกของลามี่นั้นสามารถจุหมึกได้ประมาณ 0.6 ml ครับ ดังนั้นเราใช้เข็มสูบมาประมาณนี้ก็พอ

เมื่อสูบหมึกขึ้นมาเป็นที่เรียบร้อย ให้เราค่อยๆ เอาเข็มฉีดยาเสียบเข้าไปในรูปของหลอดสูบหมึกโดยก่อนหน้านั้นเราต้องหมุนก้านสูบให้ขึ้นไปด้านบนเสียก่อนนะเดี๋ยวจะแทงไม่เข้า เมื่อเราเอาเข็มเสียบเข้าไปแล้วก็ให้เราทำการกดหลอดฉีดยาอย่างช้าๆๆๆๆ เพื่อให้หมึกค่อยๆ หยดเข้าไปในหลอดทีละนิดๆ ตรงนี้อย่ากดเร็วฟื้ดเดียวนะเพราะอากาศภายในหลอดมันจะดันให้หมึกทะลักเปื้อนเราได้ (…เหมือนที่เปื้อนนมของนักศึกษาขาวนั่นแหละ กรั่ก) เมื่อหมึกเต็มหลอดแล้วเราก็เอาไปเสียบเข้ากับปากกาแล้วใช้งานได้เลย ไม่ต้องเช็ดให้เลอะเทอะด้วย

“อ๋ออออ อย่างนี้นี่เองค่ะอาจารย์ ที่แท้หนูกดหลอดฉีดยาแรงไปหน่อย หมึกเลยไหลเร็วไปมันเลยทะลักเลอะเทอะนี่เอง” นางสาวบึงกาฬฉลาดในที่สุด

“และนี่แหละครับคือบทเรียนวิธีการเติมหมึกปากกาลามี่ที่จะไม่ทำให้ปากกาสุดรักของเราต้องเลอะเทอะให้รำคาญตา ใครสะดวกวิธีไหนก็เลือกเติมได้เลยนะ รับรองว่าปากกาลามี่ที่รักของทุกคนจะสวยงาม ไร้รอยหมึกอย่างแน่นอน สำหรับวันนี้ เลิกชั้นเรียนได้!” อาจารย์ปอนด์บอกเลิกชั้นเรียนอย่างชื่นมื่น

“เดี๋ยวก่อนครับอาจารย์! ผมยังติดใจอยู้นิดนึงตรงตะกี้อ่ะครับ” สมชายนี่ช่างใฝ่รู้ สงสัยผมต้องมองเขาใหม่เสียแล้ว

“คือผมสงสัยว่าอาจารย์ไปเลื่อนหลอดสูบหมึกเข้าๆ ออกๆ ยัยบึงกาฬกันตอนไหนอ่ะครับ? เห็นจาร’ หายไปหลายเดือนคงไม่น่าจะไปเติมหมึกกันที่ห้องพักอาจารย์แน่ๆ”

“อาจารย์มีธุระ!! ขอลากลับเลยละกัน!!!”

Update : 20 มกราคม 2559

“แต่ช้าก่อนนักศึกษาทุกคน! อย่าเพิ่งออกห้องนะ! ไหนๆ เราก็พูดคุยเรื่องการเติมหมึกปากกาลามี่ด้วยหลอดสูบหมึกกันจบแล้ว อาจารย์ก็นึกขึ้นได้ว่ายังมีอีกวิธีในการเติมหมึกปากกาลามี่ของเราและที่สำคัญก็คือ ‘ไม่ต้องง้อหลอดสูบหมึกด้วย!’” อาจารย์ปอนด์พูดพลางทำหน้าฉลาดแบบไม่มีใครเกิน

คราวนี้เสียงพึมพัมฮือฮาดังขึ้นทั่วทั้งชั้นเรียน ประหลาดใจ สงสัยใคร่รู้ นี่แหละที่เหล่านักศึกษาคิดอยู่ในขณะนี้

“อย่าบอกนะจาร’ ว่าจะเอาหลอดหมึกแบบรีฟิลกลับมาใช้ใหม่หน่ะ?!” สมชายตะโกนถามแหวกเสียงอื้ออึง

“…อ่ะ!”

“เอ่อออออออ”

“อืมมมม ว่าแต่ทำไมสมชายถึงรู้ล่ะ?” อาจารย์ปอนด์ถามกลับอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง

“ก็แหม! จาร’ ก็รู้อยู่ว่าไอหลอดสูบหมึกของจาร’ หน่ะมันก็มีราคาหลายตังค์อยู่นา บางทีผมก็อยากลองหมึกนู่นนี่บ้าง แต่ไม่อยากที่จะต้องซื้อหลอดสูบหมึกใหม่ไง ผมก็ใช้หลอดรีฟิลอันเก่านี่แหละนำกลับมาใช้อีกครั้ง” เห้ย! ไอสมชายมันฉลาดเว้ย!

“โอเค! อาจารย์เห็นว่าเพื่อนๆ หลายคนยังไม่รู้วิธีนี้ อาจารย์เลยจะขออธิบายให้คนอื่นๆ ในชั้นได้รู้พร้อมกันไปเลยละกันนะ” อาจารย์ปอนด์เนียนเข้าเรื่องก่อนที่ไอสมชายมันจะแหกปากแซว

วิธีที่ 4 : นำหลอดหมึกเก่า (refill) ที่หมดแล้ว กลับมาใช้ใหม่

ครับผม! ก็อย่างที่ไอสมชายนักศึกษาปากดีของผมมันพูดแหละ บางครั้งเราก็อยากจะลองหมึกสีนู่นนี่ของเราไปเรื่อย หรือบางครั้งเราก็มีหลอดสูบหมึก Z24 ไม่พอกับจำนวนปากกาลามี่ที่เราจะใช้ มันก็เลยต้องมีการรีไซเคิลกันบ้าง! ไม่อย่างนั้นก็ต้องหมดเงินกับการซื้อหลอดสูบหมึกไปมากโข วิธีนี้ก็ไม่ได้ยากอะไรเลยครับนั่นก็คือการใช้หลอดหมึกรีฟิล T10 ที่มีกันอยู่ทุกๆ คนนี่แหละ
เวลาเราซื้อปากกาลามี่มาใหม่ๆ เอี่ยมๆ แกะกล่องๆ เราก็มักจะได้หลอดหมึกแบบรีฟิลสีน้ำเงินแถมมาด้วย 1 หลอดใช่มะ? ซึ่งไอหลอดนี้มีชื่อฝรั่งๆ อย่างเป็นทางการว่า Lamy T10 Ink Cartridge ซึ่งเจ้าหลอดนี้จะมีความจุประมาณ 1.15ml ครับ จะเห็นว่าความจุนี้มันมีมากกว่าหลอดสูบหมึกก้านแดง Z24 อีกนะ! เพราะไอหลอดนั่นมันจุได้เพียงแต่ 0.6ml เท่านั้น ดังนั้นข้อดีของการนำหลอดหมึกเก่ากลับมาใช้ใหม่ซึ่งนอกจากจะประหยัดเงินแล้ว เรายังสามารถเติมหมึกแล้วใช้ได้นานกว่าหลอดสูบหมึกแบบปรกติเกือบเท่าตัวอีกด้วย เจ๋ง!

สิ่งที่ต้องใช้ก็ไม่มีอะไรมากครับ ก็ของที่เขียนให้อ่านไปในตอนก่อนหน้านั่นแหละซึ่งก็คือ เข็มฉีดยา ผมแนะนำว่าควรมีอย่างน้อย 2 อัน อันแนกใช้สำหรับเติมหมึกเข้าหลอด ส่วนอันที่สองเอาไว้ใช้สำหรับล้างหลอดหมึกแบบ refill และแน่นอนว่าอีกสิ่งหนึ่งที่ขาดไม่ได้เลยก็คือ “หลอดหมึกแบบรีฟิลที่ใช้หมดแล้ว”

ก่อนจะไปเติมหมึกกัน เราต้องนำหลอดหมึกแบบรีฟิลที่เราใช้หมดแล้วไปล้างทำความสะอาดหมีกเก่าออกให้หมดเสียก่อนครับ(ใครจะใช้หลอดใหม่ๆ เลยก็ได้นะ…แต่มันเสียของ) ซึ่งการล้างนี้ผมจะใช้หลอดฉีดยาอันนึงเพื่อทำการสูบน้ำแล้วพ่นบ้วนเข้าไปข้างในหลอดหมึกรีฟิลครับ โดยเป็นการฉีดเข้าไปไล่น้ำหมึกเก่าให้ไหลออกมา

ซึ่งตรงนี้มีทริกนิดนึง! บางครั้งมันจะมีหมึกค้างอยู่ตามซอกมุมแล้วมันล้างยากไง เราก็เลยต้องใช้นิวดีดๆ เคาะๆ ที่หลอดหมึกในขณะที่มีน้ำอยู่ข้างใน หมึกที่ค้างอยู่นี้ก็จะกระเด็นปนออกมากับน้ำ ก็ให้ทำแบบนี้วนไปหลายๆ รอบ ทำจนกว่าน้ำข้างในหลอดจะใส เมื่อเสร็จแล้วเราก็ทำการสูบน้ำออกมาให้หมดหรือจะสะบัดให้น้ำในหลอดออกมาจนหมดจดก็ได้ แล้วก็ตั้งทิ้งตากลมไว้จนกว่าจะมั่นใจว่าแห้งสนิทดีไม่มีน้ำค้างในหลอด เราถึงจะค่อยนำมันมาใช้ครับ

ขั้นตอนต่อมานี่ง่ายเลยเหมือนวิธีเติมหมึกแบบไม่เลอะโดยใช้เข็มฉีดยา เราก็เอาเข็มฉีดยาอีกอันนึงมาสูบหมึกแล้วก็ค่อยๆ ฉีดหมึกเข้าไปในหลอดรีฟิลครับ ตรงนี้ก็มีทริกอีกเช่นกันนะ ที่ปลายของหลอดแบบรีฟิลมันจะมีขนาดเล็กกว่าตัวหลอด ทำให้หมึกมันไหลลงไปได้ยากครับ ดังนั้นเราก็เอาหลอดหมึกเคาะกับพื้นโต๊ะเพียงเบาๆ ก็จะช่วยให้น้ำหมึกไหลเก็บได้เต็มความจุของหลอดแล้วล่ะ เพียงเท่านี้เราก็สามารถเอาหลอดสูบหมึกเก่าแต่เหล้าใหม่หลอดนี้ไปใส่ปากกาลามี่ของเราได้เลย ประหยัดตังค์แถมยังใส่หมึกได้เยอะอีกด้วย!

“เป็นไงบ้างนักศึกษาทุกคน? ใครที่ยังมีหลอดหมึกแบบรีฟิลอยู่ก็อย่าเพิ่งทิ้งไปนะเพราะมันยังมีประโยชน์อยู่ ใครที่ทิ้งไปแล้วก็ลองไปคุ้ยถังขยะหาเหมือนนายสมชายก็ได้นะ เอามาแค่หลอดหมึกนะ ไม่ต้องเอาเศษอาหารกลับมากินเหมือนสมชายก็ได้” ด้วยความเสียหน้าที่เด็กรู้เนื้อหาก่อน อาจารย์ปอนด์เลยอดไม่ได้ที่จะจิกกัดด้วยวาจา

“โหจาร’ หาว่าผมเป็นหมาคุ้ยหาเศษอาหารแบบนี้ได้ยังไง?! ผมไม่ยอมนะ!” สมชายเดือดดาล

“ไอบ้า! อาจารย์เค้าว่าแกเป็นไอแอดมินยาจก ปอนด์บีบีบล็อกต่างหากเฟ้ย!” เสียงหัวเราะดังลั่นทั่วทั้งชั้นเรียน

…ทำไมมุกนี้เล่นแล้วจุกจัง…

ขอขอบพระคุณ

หมึกสวยๆ ที่เห็นในตอนนี้ ผมได้รับการสนับสนุนมาจากคุณเอ็ม ชายหนุ่มผู้ใจดีจ้าของร้าน PIPS Café ใครอยากเติมความงามให้กับตัวหนังสือก็ขอเชิญได้เลยจ้าาาา ขอบพระคุณมากครับ!