น้องโมลที่รักของพี่ ตั้งแต่บรรทัดนี้เป็นต้นไปคือคำสารภาพจากใจของพี่นะ โปรดอ่านให้จบด้วยเถิดที่รัก

โอ้น้องโมล น้องโมลเลสกิเน่ที่พี่รัก คำพูดแรกที่พี่ต้องการจะบอกกล่าวก่อนก็คือพี่อยากขอโทษน้องจากสุดขั้วหัวใจ พี่อยากขอโทษในเรื่องที่พี่ทำผิดกับน้องซ้ำๆๆๆๆ ซ้ำๆๆๆๆ ขอโทษที่พี่ทำร้ายจิตใจน้อง ขอโทษที่พี่ทิ้งให้น้องต้องโดดเดี่ยวเดียวดาย ขอโทษที่พี่หนีหน้าจากหายไปในยามที่น้องต้องการไออุ่นจากกายพี่ พี่ไม่มีคำโต้แย้งหรือคำแก้ตัวใดๆ พี่มีแต่เพียงคำขอโทษและข้ออธิบายกับเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น พี่ขอวอนให้น้องโมลที่รักอ่านให้จบก่อนนะจ๊ะ

ก็อย่างที่น้องได้รู้เรื่องการนอกใจครั้งอื่นๆ ของพี่นี่แหละค่ะ ไม่ว่าจะเป็นน้องแฮนด์ (Hand Book Journal), น้องเดียร์ (Rhodia Rhodiarama) หรือรายล่าสุดน้องซี (ซี ฉัตรปวีณ์ เจ้าหญิงไอที …ไม่ใช่ล่ะ! น้อง Zequenz ต่างหากเล่า! …เล่นมุกนี้เดี๋ยวก็โดนฟ้องหรอกแก -*-) และพี่ก็ได้ให้คำสัญญาต่อหน้าพระเจ้าลามี่ที่พี่เคารพกับน้องอย่างหนักแน่นแล้วว่าพี่จะไม่นอกใจน้องจะไม่ทำให้น้องต้องเสียใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าอีก น้องจะไม่ต้องทนทุกข์ทรมานกับผู้ชายหลายใจแบบพี่อีก…

…แต่พี่ก็ทำอีกค่ะ

โอ๋เอ๋ๆๆๆ อย่าสิจ๊ะน้องโมลอย่าเพิ่งฉีกจดหมายฉบับนี้ทิ้ง ดื่มน้ำในตู้เย็นก่อนให้ใจได้คลายความโกรธเกรี้ยวลงสักนิด แล้วเดี๋ยวพี่จะอธิบายให้น้องฟังอย่างละเอียดเลยนะว่าเรื่องราวมันมีที่มาที่ไปอย่างไรจ๊ะ

คือเรื่องของเรื่องนั้นมีอยู่ว่า วันนึงได้มีผู้อ่านท่านนึงแนะนำเข้ามาว่าทำไมผมไม่ลองทำความรู้จักกับน้องนางคนนี้ดูล่ะ เธอเป็นสาวงามจากประเทศ Singapore ค่ะ ซึ่งอันที่จริงๆ พี่ก็เคยได้ยินชื่อเสียงของเธอมานานแล้วนะแต่ว่าไม่เคยได้ให้ความสนใจเธอเลยเพราะมัวแต่ไปสนใจน้องๆ คนอื่นอยู่ อุย! ขอโทษค่ะพี่เผลอ พี่ได้รับคำแนะนำนั้นแล้วก็จดจำมาโดยตลอดและให้คำสัญญาว่าพี่จะต้องตามหาและทำความรู้จักกับเธอให้จงได้

จนวันนึงขณะที่พี่กำลังเดินเล่นกินเที่ยวอยู่ในห้างสรรพสินค้าชื่อดัง Terminal 21 ที่ตั้งอยู่กลางมหานครบางกอกแห่งนี้ พี่เดินเรื่อยเปื่อยแบบไม่ได้คิดอะไร ไม่ได้คิดจะเผลอใจไปรักใคร เดินแบบรักเดียวใจเดียวแต่แล้วพี่ก็ถึงกับต้องเหลียวหลังจนคอเคล็ด ชั้นเดียวกันกับร้านขนม auntie anne’s ขึ้นบันไดเลื่อนยาวแล้วเดินตรงมาตามทาง พี่หันไปทางขวามือจะคอลั่นเสียงดังกร๊อบ! ขาสีขาวชมพูเรียวยาวนั่งไข่วห้างอยู่ตรงนั้นทำเอาพี่ถึงกับต้องหยุดจ้องไม่วางตา…โอเคค่ะไม่เข้าเรื่องอีโรติกแล้วก็ได้นะ คือพี่จะบอกน้องว่าที่พี่หันไปมองนั้นไม่ใช่เพียงแต่เรียวขาขาวคู่นั้นเท่านั้นนะ แต่มันยังเป็นที่ตั้งของร้านขายสมุดที่ชื่อว่า Folio อีกด้วย ร้านนี้เต็มไปด้วยสมุดและอุปกรณ์ที่เกี่ยวกับการเขียนการจดบันทึก พี่ก็ลองเยื้องย่างก้าวเท้าเข้าไปในร้านแบบไม่ได้หวังที่จะพบเจอะกับใครๆ หึหึ พูดไปก็เหมือนเรื่องตลก คือมันเหมือนกับฟ้ามาดลใจพี่หน่ะค่ะให้พี่ต้องได้รักกับใครอีกสักคน และพี่ก็ได้พบกับเธอจนได้ สาวที่มายึดพื้นที่ใจของพี่ครั้งล่าสุด

 Monologue Soft Sketch Book น้องนางที่พี่เรียกสั้นๆ ว่าน้องโมโน …ใช่จ่ะชื่อคล้ายกับน้องโมลที่รักของพี่มากแต่จริงๆ แล้วช่างต่างกันชวนให้สนุกตื่นเต้นยิ่งนัก เธอคนนี้เป็นสาวจาก Singapore ก็อย่างที่บอกว่าพี่ได้บอกน้องไปว่าพี่พบเจอเธอที่ร้านใน Terminal 21 แต่การจะได้รู้จักกับเธอนั้นมีราคานะ พี่ยอมควักกระเป๋าเป็นจ่ายเงิน 220 บาทสำหรับสมุดขนาด A6 พี่จึงจะได้เธอมาครอบครองสมใจ แต่ถ้าอยากรู้จักพี่สาวของเธอด้วยซึ่งเป็นสาวใหญ่ไซส์บึ้ม A5 ก็มีราคาค่าทำความรู้จักอยู่ที่ 365 บาทค่ะ ทีนี้ถ้าถามว่าแพงมั้ย? พี่ต้องบอกว่าไม่แพงเลยสำหรับสมุดเล่มนี้แต่ก่อนที่จะบอกได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่าพี่คุ้มมั้ยกับการได้รู้จักกับน้องโมโน เรามาทำความรู้จักมาขึ้นกันอีกสักหน่อยดีกว่านะ อย่าเพิ่งโกรธพี่ล่ะ

น้องโมโน Monologue Soft Sketch Book เป็นสมุดปกดำด้านเล่มหนา ถึงแม้ว่าจากชื่อจะฟังแล้วเป็นสมุดปกอ่อนแต่ที่จริงจากที่พี่ได้ใช้มือสัมผัสน้องเค้าให้พอสะดุ้ง ปกสมุดเล่มนี้ก็ไม่ถือว่าอ่อนมากนะ มีความแข็งอยู่ในระดับพอดีไม่อ่อนยวบบิดโค้งได้เหมือนกับน้องซี Zequenz แต่ก็ไม่แข็งเท่ากับน้องโมล Moleskine แบบ Hard Cover นะจ๊ะ แต่ถึงว่าน้องโมโนจะมีปกที่อ่อนแต่ว่ารูปร่างของเธอช่างอวบอัดยิ่งนัก ก็ด้วยขนาดสมุดที่เป็นขนาด A6 จำนวน 72 แผ่นหรือ 144 หน้า ซึ่งเมื่อเทียบกับน้องโมลที่เป็นขนาด Pocket แล้ว ทำให้น้องโมโนกลายเป็นหญิงร่างอวบไปโดยถนัดตา พี่พยายามฉุดกระชากลากเธอให้มาอยู่ในกระเป๋ากางเกงด้านหลังแต่เธอก็เข้าไม่ได้เพราะตัวใหญ่เกินไป(ไหนว่ารักแล้วแกไปลากเค้าทำไมฟระ?)

มาถึงเรื่องหน้าตากันบ้างนะจ๊ะ ต้องขอบอกกับน้องโมลที่รักของพี่ตามตรงเลยนะว่าจริงๆ แล้วน้องโมโนเค้ามีความงามในแบบฉบับของตัวเองค่ะ นอกจากปกที่ดำและมีความนุ่มความแข็งในระดับพอดีแล้ว สิ่งที่สะดุดตาก็คือเชือกรัดสมุดค่ะ คือถ้าเป็นสมุดทั่วๆ ไปหรือยกตัวอย่างน้องโมลก็ได้ก็จะมีเชือกรัดสมุดตามแนวยาวจากด้านบนลงด้านล่างใช่ไหนคะ แต่น้องโมโนนี่มาแปลก คือจะเป็นเชือกรัดสมุดแบบคาดกลางสมุดเลย รัดแบบผ่ากลางลำตัวเหมือนเอาเชือกมาคาดเอวไว้ ซึ่งจากที่พี่สังเกตุดูมันก็เป็นเชือกที่แน่นหนาดีนะ แต่! หากใช้ไปเป็นเวลานานๆแล้วสมุดเราพองขึ้นเรื่อยๆ ไอเจ้าเชือกเส้นนี้ก็จะรัดสมุดได้แค่ส่วนกลางทำให้ด้านมุมทั้งบนและล่างที่ไม่มีเชือกรัดจะบานออกแลดูไม่สวยงามค่ะ อีกเรื่องนึงก็คือการที่เชือกรัดเป็นแบบคาดกลางนั้นทำให้เวลาที่พี่ผลักน้องโมโนลงบนเตียงให้นอนราบ เจ้าเชือกเส้นนี้ก็จะเกะกะทำให้นอนไม่สนุก…ขอโทษค่ะ เอาใหม่ๆ เวลาที่พี่กางสมุดออกมาเขียนหรือวาดไอเชือกนี้มันจึงเกะกะรุ่งรังมากทำให้กางสมุดได้ไม่เรียบเนียนสนิทค่ะ อ้อ! พี่เพิ่งนึกออกเรื่องนึงสมุดนี้มีส่วนที่เก๋อยู่ส่วนนึงก็คือในส่วนปกสมุดนั้นเค้าก็มีร่องบากเล็กๆ เอาไว้เพื่อรองรับเชือกรัดสมุดให้เป็นระเบียบให้อยู่ในรูปแบบที่เรียบร้อยด้วยนะอันนี้พี่ว่าเก๋ดี…แต่มันบาดมือพี่!

นอกจากนั้นก็ไม่มีอะไรสลักสำคัญนะคะมีเชือกคั่นหน้าสมุดและปกหลังไม่มีช่องสำหรับเก็บของแล้วล่ะค่ะ เห็นมะ? ยังไงก็กิ๊บเก๋สู้น้องโมลไม่ได้นะจ๊ะ โอ๋เอ๋ๆๆๆ

แต่ไม่ใช่แต่เชือกรัดสมุดเท่านั้นนะที่ทำให้น้องเค้าไม่สามารถนอนราบกับพื้นเตียงได้ แต่เพราะการทำปกสมุดแบบโป่ง ทำให้เวลากางสมุดออกมาตรงบริเวณสันสมุดจะมีอาการโป่งอย่างเห็นได้ชัด จึงทำให้วางกางให้แบนราบกับพื้นเพื่อการสเก็ตช์รูปเป็นไปอย่างลำบากเพราะมันจะป่องๆ ดีดๆ อยู่ตลอดเวลาค่ะ

มาถึงเรื่องสำคัญที่สุดแล้วล่ะค่ะนั่นก็คือเรื่องของจิตใจหรือก็คือกระดาษนั่นเอง กระดาษของสมุดเล่มนี้เป็นกระดาษสีขาวสว่างสำหรับสเก็ตช์ค่ะไม่ใช่กระดาษสำหรับสีน้ำนะ มีความหนาอยู่ที่ 140 Gsm. (แกรม) ซึ่งหนากว่าน้องซี Zequenz ที่พี่เพิ่งรีวิวไปเมื่อสัปดาห์ก่อนอีกแหน่! แถมด้วยราคา 220 บาท มีทั้งหมด 144 หน้า และได้กระดาษหนา 140 แกรม พี่จึงยกให้เป็นน้องนางสมุดสเก็ตช์ที่คุ้มค่าที่สุดในครอบครัวเราเลยจ้าาาา แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นการจะรับน้องโมโนเข้ามาเป็นอนุอีกคนจำต้องผ่านการทดสอบของครอบครัวเรากันก่อนนะจ๊ะ มาดูผลกันเลย!!

ไหนๆ ก็ราคาถูกเสียขนาดนี้ คงมีหลายคนที่อยากซื้อหาสมุดเล่มนี้เพื่อไปใช้จดบันทึกกันบ้างแหละนะ ในการทดลองเขียนจดบันทึกนั้นเนื่องด้วยที่เป็นกระดาษสำหรับสเก็ตช์ที่เหมาะกับพวกดินสอ ถ่าน สีเทียน สีไม้อะไรพวกนี้ ผิวหน้ากระดาษจึงเป็นแบบผิวไม่เรียบเพื่อให้เขียนติดกระดาษได้ดีนั่นเองค่ะ แต่ก็ใช่ว่าจะใช้กับพวกปากกาหมึกซึมไม่ได้นะ ถึงแม้ใช้กับปากกาหมึกซึมอาจจะเขียนจดได้ไม่ลื่นมือนักแต่น้ำหมึกก็ซึมติดกระดาษได้ดีปานกลางทำให้หมึกแห้งช้านิดนึง ดังนั้นเวลาเขียนต้องระวังเป็นพิเศษเพราะมืออาจไปโดนหยดหมึกบนตัวน้องโมโนแล้วเลอะเทอะกันได้ ครั้นพอพลิกดูหน้าหลังพี่ก็ชื่นใจยิ่งนักเพราะพี่ไม่เห็นรอยหมึกซึมทะลุมาด้านหลังเลยค่ะทั้งที่พี่ใช้หมึกซึมทะลุแกนโลกอย่าง Platinum Carbon Black ก็ไม่มีรอยซึมให้เห็น เลิฟค่ะโมโนของพี่!!

ลองเปลี่ยนมาเป็นการสเก็ตช์ภาพกันบ้าง สำหรับการวาดเส้นนั้นทำได้ดีเพราะโดยปรกติพี่ก็สเก็ตช์บนกระดาษแบบผิวไม่เรียบอยู่แล้วนั่นจึงไม่เป็นปัญหา วาดเส้นแล้วเส้นเล่าก็ได้เส้นที่คมชัดสวยงาม แต่จะมีบางครั้งที่พี่จรดปากกานานเกินไปหน่อยเลยทำให้เส้นที่ได้ดูแตกๆ ไปนิดแต่นั่นก็ถือเป็นเรื่องปรกติทั่วไปนะอย่าเป็นกังวลไป วาดเส้นเสร็จก็ทิ้งน้องโมโนให้นั่งรับลมทะเลเล่นให้ตัวแห้ง (ได้ข่าวว่าอยู่กรุงเทพ) พี่จึงเริ่มหยิบพู่กันละเลงสีน้ำให้ทั่วเรือนร่างของน้องโมโนเลยค่ะและพี่ก็ไม่ผิดหวัง ไม่ว่าจะลงสีแบบใช้น้ำเยอะหรือน้ำน้อย กระดาษของสมุดเล่มนี้ก็สามารถรองรับได้ทั้งหมด ไม่มีอาการกระดาษเป็นขุยร่อนออกมาเลย สีที่ได้ก็สวยสดงดงามก็เพราะว่าสีของกระดาษเป็นสีขาวจึงช่วยขับสีให้ดูเด่นขึ้น พี่ละเลงสีจนเสร็จก็ทิ้งน้องโมโนตากลมสักพักแล้วจึงสำรวจกระดาษดูก็พบว่ากระดาษมีการงอบ้างเล็กน้อยอันเนื่องมาจากที่โดนน้ำแต่ไม่ได้งอจนเละเทะจวนเจียนจะขาดนะ หากทิ้งไว้ให้แห้งสนิทก็ยังสามารถใช้สเก็ตช์บนหน้าหลังได้เลยด้วย ไม่มีหมึกหรือสีน้ำซึมให้เห็นเลยค่ะ น้องโมโนสุดยอด!!

เป็นยังไงบ้างคะน้องโมลที่รักของพี่ ก็ในเมื่อน้องโมโน Monologue Soft Sketch Book เค้าเพียบพร้อมและคุ้มค่าตัวเสียขนาดนี้ นี่จึงเป็นเหตุผลให้พี่ไม่อาจอดใจได้ไหวเลยต้องรับเธอเข้ามาอยู่ในหัวใจอีกคนนึง ถึงแม้รูปร่างน้องเค้าอาจจะไม่เหมาะสมกับสไตล์การพกสมุดใส่กระเป๋าหลังของกางเกงยีนส์ออกไปสเก็ตช์นอกบ้านก็ตาม แต่ด้วยข้อดีข้อเด่นอื่นๆ บวกกับความคุ้มค่าทุกบาททุกสตางค์ พี่จึงพาน้องโมโนคนนี้ติดสอยห้อยตามไปไหนมาไหนด้วยไม่ห่างตัว ก็คนมันกำลังรักกำลังหลงนี่นา!

…สุดท้ายนี้หวังว่าน้องคงจะเห็นใจและให้อภัยพี่อีกสักครั้งที่ตกหลุมรักใครอื่นนอกจากน้องอีก แต่ไม่ต้องห่วงนะ เพราะถึงยังไงแล้วน้องโมลก็คือหนึ่งเดียวในดวงใจพี่คนเดียว และตลอดไปค่ะ

…รักเดียว ชั่วนิรันดร์

ปอนด์ ณ บางกอก

 

…

ตรู้ดดดดดด!

“สวัสดีครับ ครับๆ พูดอยู่ครับ อะไรนะครับ? สมุดสเก็ตช์สำหรับสีน้ำที่สั่งไว้ 2 เล่ม ได้แล้วเหรอครับ? โอเคครับเดี๋ยวผมจะรีบไปรับครับ ขอบคุณครับ”

…

น้องโมลที่รักของพี่ ตั้งแต่บรรทัดนี้…